این روزها میزان حمایت صنفی از مدیران کشور صفر است و هر کسی سعی میکند دو دستی کلاه خود را بچسبد و به اصطلاح سیاسیون روی پیژامه مناصب اداری خود همواره لنگی ببندد! یکی از دلایلی هم که ممکن است این میزان بسیار زیاد و بیش از حد لازم و ضروری، زد و بند و بده بستان در کشور زیاد شده شاید ناشی از همین امر باشد. متاسفانه فضا نیز به گونه ائی شده که بدلیل حجم بالای ناهنجاریهای اجتماعی که حتی دامن نه تنها کارمندان و مدیران بلکه سیاستمداران را نیز گرفته است و مخصوصا" فساد اقتصادی، نسل جوان کشور بدلیل انقطاع نسلی همه را با یک چوب میراند. اینکه ما در ایران در چند دهه اخیر موفق به تربیت مدیران و کادرهای وارسته و وفادار به اصول اولیه مدیریت و مصالح ملی کشور نشده ایم جای تردید ندارد.